آمار های منتشر شده توسط مرکز آمار حاکی از آن است که در منطقه یک و دو تهران حداقل ۱۴۷ هزار نفر بدون شغل درآمد کسب می کنند. بر اساس این گزارش تعداد افراد با درآمد بدون شغل در یک بازه ۱۱ ساله از سال ۸۴ تا ۹۵، رشدی دو برابری را تجربه کرده است.

در دو منطقه ۱ و ۲ تهران که به عنوان مناطق مرفه نشین از آن ها یاد می شود، ۱۴۷ هزار نفر بدون این که به انجام شغلی مشغول باشند دارای درآمد هستند. عموما درآمد این افراد از راه اجاره ملک، ارث و یا حصول سود های بانکی به دست می آید. بر اساس آمار های مرکز آمار در سال ۹۵، بیشتر این افراد ساکن منطقه ۱ و ۲ تهران هستند.

بخش قابل توجهی از ساکنان منطقه ۲ افراد بازنشسته ای هستند که آن ها نیز در همین گروه قرار می گیرند و به رغم این که شغل ندارند از درآمد های بالا بهره مند می شوند. برخی عنوان می کنند تعداد افراد سالخورده در منطقه دو تهران به قدری زیاد است که می توان آن را به عنوان یک سرای سالمندان بزرگ شناخت. در نگاهی دیگر محله هایی که تعداد زیادی از افراد بدون درآمد را در بر می گیرند را نام می برند که از جمله آن ها می توان به شهرک غرب، گاندی و ایوانک اشاره کرد.

تعداد افراد فاقد شغل در کشور پیوسته در حال افزایش است به طوری که به عنوان پدیده ای در اقتصاد و جامعه ایران از آن ها یاد می شود. برخی می گویند درست زمانی که سیاست گذاران و دستگاه های دولتی نرخ بیکاری را روایت می کردند و از تعداد افراد بدون کار سخن می گفتند پدیده ای جدی در اقتصاد ایران در حال شکل گرفتن بود. درست زمانی که خیلی ها در صف انتظار برای دریافت شغل بودند برخی از نظر اقتصادی رشد کردند که مرکز آمار از آن ها به عنوان افراد بدون شغل دارای درآمد یاد می کند. طی ۱۱ سال اخیر تعداد این افراد جهش ۲٫۵ برابری داشته است، به طوری که تعداد این افراد در سال ۸۴، ۱٫۹ میلیون نفر بوده است و در سال ۹۵ به ۴٫۸ میلیون نفر رسیده است. به رغم این که تعداد این افراد پیوسته در حال افزایش است با این حال، دقیقا واضح نیست که درآمد این افراد از چه محلی تأمین می شود. آمار مرکز، محل درآمد این افراد را متفرقه خوانده است. آماری از تعداد این افراد در دیگر شهرستان ها وجود ندارد و تنها چیزی که تاکنون مشخص شده این است که تعداد افراد بدون شغل دارای درآمد در تهران به ۱۴۷ هزار نفر می رسد. این بیکار های پردرآمد که معمولا هم بازنشستگان هستند احتمالا در دیگر شهر ها هم وجود دارند با این حال آمار های دقیقی از این مسئله در دست نیست.

کمترین فقیر مربوط به روستا های تهران و البرز هستند

گزارشی تحت عنوان خط فقر ایران در سال ۹۵ و مروری بر روش های محاسبه آن، توسط دفتر مطالعات اقتصادی مرکز پژوهش های مجلس ارائه گردید که به بررسی روش های محاسبه خط فقر در سال های گذشته و پیش رو می پردازد با این هدف که سیاستگذاران بتوانند راهکار هایی بیندیشند و در این خصوص به سیاست های صحیحی دست بزنند. بر اساس برخی شاخص ها استان کهگیلویه و بویر احمد در فقر مطلق قرار دارد.

این برآورد ها بر اساس شاخص ها و خوشه های متفاوتی به دست می آید. آنچه سبب شده روستا های کهگیلویه و بویر احمد را به عنوان یکی از فقیرترین ها معرفی کنند شاخص نرخ خط فقر بر اساس خط فقر خوراکی است. به عبارتی بر اساس گزارش های منتشر شده جمعیت این استان ۷۲۰ هزار نفر می باشد که از این تعداد چیزی حدود به ۴۰ درصد ساکنان روستا هستند. بر اساس گزارش های انجام شده، میزان کالری و خوراکی هایی که توسط ۶۵ درصد از روستاییان کهگیلویه و بویر احمد، ایلام و سیستان و بلوچستان مصرف می شود از ۲۱۰۰ کالری کمتر است.

بیشترین فقرا مربوط به این استان می شود و کمترین تعداد فقیر را مربوط به تهران و البرز می دانند. ده هزار و ۶۸ نفر فقیر در مناطق شهری استان کهگیلویه و بویر احمد ساکن هستند و ۴ هزار و ۴۱۰ نفر در روستا های این استان زندگی می کنند. تعداد خانوار های فقیر ساکن در مناطق روستایی و شهری این استان به ترتیب ۱۷۷۵ و ۲۹۵۳ اعلام شده است.

  • منبع خبر : تی نیوز